Wat is nu precies “Supervectoring 35b“?

AVM Content

Minstens sinds de voorstelling van de FRITZ!Box 7590 op de CeBIT 2017 duikt het begrip Supervectoring steeds meer op in de context van krachtige breedbandaansluitingen. Dat is reden genoeg om deze technologie in onze vraagbaak van naderbij te bekijken: waar moeten we Supervectoring onderbrengen? Hoe onderscheidt het zich van bestaande technologieën? Welke voordelen biedt het?

Een nieuwe DSL-standaard

Supervectoring 35b is de meest actuele verder ontwikkelde versie van de VDSL-standaard. Alternatieve namen zijn VDSL Annex Q of Vectoring Plus of V Plus.

Tot nu toe zijn er de DSL-profielen 8a, 8b, 12a, 12b, 17a, 17b en 30a, waarbij 17a door providers het vaakst wordt gebruikt. Deze benamingen worden bepaald door het frequentiespectrum dat wordt gebruikt (0-8 MHz bij het profiel 8, 17 MHz bij het profiel 17, enz.). Een groot voordeel van deze technologie voor de netwerkproviders is dat hij gebaseerd is op bestaande DSL-architectuur. Het overgrote deel van de gegevensoverdracht kan dus gewoon via het bestaande koperkabelnetwerk worden afgehandeld. Alleen de verdelerstations, de zogenoemde DSLAMs (Digital Subscriber Line Access Multiplexer) moeten worden toegevoegd. Supervectoring 35b kan uit een DSLAM ook parallel met ADSL, ADSL2+, VDSL2 (bijv. DTAG 50 Mbit/s) en het reeds ingevoerde Vectoring (100/40 Mbit/s) worden aangeboden door de netwerkprovider. Op korte afstand (tot 300 m van de DSLAM) kunnen zo snelheden van tot 300 Mbit/s worden bereikt.

Download tot 300 Mbit/s

Bij alle DSL-types moeten de deelnemers in een kabelbundel de bandbreedte delen. Hoe meer mensen tegelijk in een kabelbundel even hoge gegevenssnelheden moeten bereiken, des te minder bandbreedte is er beschikbaar. Het zogenoemde "Vectoring" biedt dan een oplossing. Hierbij wordt de wederzijdse storing van naburige dubbele koperen aders van een kabel gereduceerd. Voor dit proces is een hoog rekenvermogen in de DSLAMs vereist, aangezien de storingsinvloeden voor elke afzonderlijke dubbele koperen ader van een bundel door het systeem moeten worden berekend. Hierbij worden twee signalen in de betreffende dubbele aders verzonden; het eigenlijke berichtsignaal en een afhankelijk van de berekende storingsinvloeden gegenereerd contrasignaal. Het resultaat is dat door overspraak ontstaande storingssignalen nagenoeg worden gedecimeerd. Dat maakt aansluitingen weliswaar niet sneller, maar het maakt meerdere aansluitingen parallel in dezelfde kabelbundel mogelijk. Zo was 100 Mbit/s betrouwbaar te bereiken.

Supervectoring komt nu als opvolger en maakt gebruik van nog meer frequentiespectrum, waardoor nog hogere bandbreedten mogelijk zijn (300 Mbit/s download, 50 Mbit/s upload).

Alles wat je nodig hebt – behalve een gepast tarief bij je internetprovider – is een compatibele router, bijvoorbeeld de FRITZ!Box 7590.

terug naar Vraagbaak